பாண்டிய நாட்டுப் பசுங்கிளி

முன்னோட்டம்: ஆனந்த பாண்டியன் ஆட்சி காலத்தில் போர் அதிகமாக மூண்டதில்லை. நாட்டில் பஞ்சமும் ஒருநாளும் வந்ததில்லை. போர்வீரர்கள் எப்போதும் அதிகம் வேலையின்றியே இருந்தனர். மன்னன் ஆனந்த பாண்டியன் ஒரு சுகபோகி. அந்தப்புரம் முழுதும் பதினெட்டு வயது முதல் முப்பத்தெட்டு வயது வரை அழகிகளின் வகைப்பாடுகள் சிறந்து விளங்குவர். மன்னன் அநேக நேரம் அந்தப்புரமே கதியென்றிருப்பான். அவனின் அரசியானவள் யோனிப்புற்றுநோயால் அவதிப்பட்டு பின் இரண்டு வருடம் முன்னர்தான் மாண்டுபோனார்.

பட்டத்தரசியின் மறைவிற்குப்பின்னர் மன்னன் ஆனந்த பாண்டியன் யாரையும் அதிகார பூர்வமாக மணந்துகொள்ள வில்லை. நாம் இருக்கும் இடத்திற்கு வலப்புறம் உள்ளதுதான் மன்னனின் கட்டில். இதில் அரசிக்குப் பிறகு யாருடனும் ஆனந்தபாண்டியன் உடலுறவுகொண்டதில்லை. எல்லோர் உறவும் அந்தப்புறத்தில்தான். மன்னன் ஒளிவுமறைவற்றவன். அனைவரும் பச்சையாகப் பேசலாம் என உத்தரவு பிறப்பித்திருந்தான். அது அசிங்கமான செயலாகவே யாருக்கும் தோன்றியதில்லை.

காட்சி: 1
இடம்: ஆனந்த பாண்டியனின் அரசவை.

“இராஜாதி ராஜ, இராஜ மார்த்தாண்ட, இராஜ கம்பீர, இராஜ குலோத்துங்க, பலபுண்டை கிழித்த சுன்னிவள சுந்தர, முலைப்பால் விரும்பி, கசக்கியே சிவந்த கரம் கொண்ட, ஆனந்தபாண்டியன் வருகிறார் பராக் ப்ராக் பராக்”

வாயிற்காவலனின் வித்தியாசமான அறிவிப்பு நம்மை ஆச்சரியப்படுத்துகிறது. வாருங்கள் நாமும் சென்று அரசனை வரவேற்போம். வீரநடை கொப்பளிக்க அரசன் அவைக்குள் நுழைகிறான். இந்த அரசவைக்கூட்டத்திற்கு நாம் சிறப்பு விருந்தினராக அழைக்கப்பட்டுள்ளோம். மன்னன் முதல் அமைச்சர்கள் அனைவரும் அமர்கிறார்கள்.

“இன்றைய அவையின் சிறப்பம்சம் என்னவோ…?” மன்னனின் கேள்வி வழக்கமாக வந்தது. அமைச்சர் அடங்காமுடி மரியாதை நிமித்தம் எழுந்து “சோழநாட்டில் ஒரு பெண் மூன்று முலைகளுடன் இருக்கிறாளாம். அரசர் விருப்பப்பட்டால் அவளை வரச்சொல்லிக் கொஞ்சம் ஆழம்பார்க்கலாம். முதலில் வழக்கம்போல அரசே ஓக்கட்டும். பிறகு யோசனை சொன்ன நான் மற்றும் நமது சக அமைச்சர்களெல்லாம் கொஞ்சம் ஆப்படிக்கலாம் என்று நினைக்கிறேன்” என்றதும் அனைவரும் “ஆம் அரசே! ” என்றனர்.

அதற்கு அரசன் ஆச்சரியத்துடன், “என்னது! மூன்று முலைகளா?… எப்படி நாம் இரண்டு கைகள் வைத்துக்கொண்டு பையமுக்குவது? மிகவும் சிரமமாயிற்றே!”. என்கிறார்.
அடுத்த அமைச்சர் எழுந்து பதிலளிக்கிறார், “அரசே இரண்டு பக்கப் பைகளை கைகளால் அமுக்குங்கள் நடுப்பையில் வாய்போடுங்கள். இதென்ன பிரமாதம்!”

“அருமை! அப்போ நாளைக்கே அவளை வரச்சொல்லுங்கள்” அரசன் சொல்லும்போதே அமைச்சர் அடங்காமுடி எழுந்து “மன்னா…. அவளுக்கு பல்லக்கு அனுப்பவேண்டும்” என்கிறார். அதற்கு அமைச்சர் நீண்டதடியோன் எழுந்து “என்ன…! மன்னருக்கு ஓழ் விருந்தளிக்கவரும் யாரும் அவர்களே வந்து செல்வதுதான் வழக்கம். இது புதுமையாக உள்ளது. இதைப் பழக்கப்படுத்துவது நல்லதல்ல என்பது அடியேனின் தாழ்மையான கருத்து” என முகம் சிவக்கிறார்.
அவரை மன்னன் கையமர்த்தி “பரவாயில்லை… சில அதிசயப்புண்டைகள் இப்படி ஏதாவது கண்டிப்புகளைக் கேட்கும்… அனுப்புங்கள் பல்லக்கை! ஆனால் ஒன்று… பல்லக்குத்தூக்கிகள் ஏதாவது வரும்வழியில் அவளை ஆழம்பார்க்க நினைத்தால் அவர்களின் சுன்னிகள் சுக்குநூறாகும் என்று எச்சரித்து அனுப்புங்கள்” என்று ஆவேசமாக க்கூறுகிறார்.

காட்சி: 2
இடம்: ஆனந்த பாண்டியனின் அந்தப்புரம்.

“மன்னா இங்கே அழகுக்கிளிகள் ஆயிரம் பேர் வழிமேல் புண்டை வைத்து காத்திருக்க சோழநாட்டிலிருந்து அந்த சுவர்ணவல்லி எதற்கு?” மயிரழகி பாவாடையைத்தூக்கியபடி கேட்டுக்கொண்டிருக்க எதையுமே கவனிக்காதவன் போல் அவளின் காட்டுமுடி விலக்கி நாக்கால் நக்கிக்கொண்டிருக்கிறான் ஆனந்த பாண்டியன். “நான் கேட்டுக்கொண்டே இருகிறேன்! கண்டும் காணாமல் என் கரும்புண்டையை நக்கிக்கொடே இருந்தால் எப்படி?! ஆ…. ஊ…… மெதுவாக நக்குங்கள் அரசே….!” குரலில் நடுக்கம் அதிகமானது மயிரழகிக்கு.

நக்கிமுடித்தபின் மன்னன் மெல்ல நிமிர்ந்து சொல்கிறான் “மயிரழகி!… எல்லாம் ஒரு மாற்றமாயிருக்கட்டும் என்றுதான். அவளுக்கு மூன்று கொங்கைகளாம்! அவையில் மந்திரி சொல்லும்போதே நாவில் எச்சில் ஊறியது”. அதற்கு மயிரழகி குறுக்கிட்டு “எத்தனை கொங்கைகள் இருந்தாலும் தங்கள் கட்டுத்தறிக்காளைச் சுன்னிக்கு கச்சிதமான புண்டை என்னுடையதுதான்” என்றபடி சிலுத்துக்கொண்டு விலகிப்போனாள். அதற்குள் பணிப்பெண் வந்து “சுவர்ணவல்லியை அழைத்து வந்துவிட்டார்கள் மன்னா…. பல்லக்கு அந்தப்புரம் நோக்கி வந்துகொண்டிருக்கிறது” என்கிறாள்.

தொடரும்….பல்லக்கிலிருந்து சுவர்ணவல்லி மெதுவாக இறங்கி வருகிறாள். அனைவரும் ஆச்சரியத்துடன் பார்க்கிறார்கள். அந்தப்புற உப்பரிகையில் இருந்து ஒரு பெண்கள் கூட்டம் கெக்கலிச்சிரிப்புடன் அவளை நோட்டமிடுகிறது. மன்னன் ஆனந்த பாண்டியன் மெதுவாக அவளருகில் செல்கிறான். “வாருங்கள் சுவர்ணவல்லி அவர்களே…! தங்கள் வரவு நல்வரவாகுக! தங்கள் பயணம் சுகமானதாக இருந்ததா?… சரி சற்று ஓய்வெடுத்துக் கொள்ளுங்கள். பிறகு பேசலாம்” என்றபடி மன்னன் கைதட்டிக் கூறினான் “யாரங்கே…. சுவர்ணவல்லிக்கு தங்கும் அறை ஏற்பாடு செய்துகொடுங்கள்”.

உப்பரிகையில் நின்றுகொண்டிருந்த பெண்களில் இருவர் பேசிக்கொள்கிறார்கள் ஒருவள் கேட்கிறாள், “ஏன்டி?…. இவளுக்குத்தான் மூன்று முலைகளாமே…” இதற்கு இன்னொருவள் “ஆமாம் அந்த அதிசயக்கூதி இவள்தான். இவளைப் ஓத்துப்பார்க்கத்தான் நம் மன்னன் சுன்னிவீங்கித்தவிக்கிறார்” என்று பதிலளிக்கிறாள்.

காட்சி: 3
இடம்: ஆனந்தபாண்டியனின் அந்தப்புறப் படுக்கையறை எண்: 23.

மன்னன் படுக்கையில் சாய்ந்தபடி இருக்கிறான். சுவர்ணவல்லி வெக்கம் கலந்த முகத்துடன் பால்செம்பை எடுத்துக்கொண்டு நுழைகிறாள். மன்னன் மெல்ல எழுந்து வந்து பால்செம்பை வாங்கி நாற்காலிமேல் வைக்கிறான். பிறகு அவளை இழுத்து தன்பக்கம் நிறுத்தி அவளின் சிவந்த கோவை இதழ்களில் அழுந்த ஒரு முத்தமிடுகிறான். அவள் மன்னனின் வாய்க்குள் வேகமாக நாக்கை நுழைக்கிறாள்.

கொஞ்சநேரம் மன்னனும் சுவர்ணவல்லியும் சப் சப்பென்று முத்தமிட்ட சத்தம் அந்தப்புறமெல்லாம் கேட்கிறது. பிறகு தன்னை விடுவித்துக்கொண்ட மன்னன் “சுவர்ணா… என்ன இது காமக் கலையில் இந்த காமலோகத்தையே வளைத்துவிடுவாய் போலிருக்கிறது! பிரமாதம்”. என்கிறான். அவள் வெக்கித்தலை குனிகிறாள். அவளின் கால்களில் ஒன்று பெருவிரலால் அரைவட்டம் அடித்துக்கொண்டிருக்கிறது. “அய்யோ வெக்கினாலும் அழகாய் இருக்கிறாயே….” மன்னன் அவளின் அழகில் மயங்கிவிட்டான்.

பிறகு அவளின் மேலாடையை மெதுவாக அகற்றுகிறான். வெண்ணிற உள்ளாடை மூன்று கொங்கைகளைத்தாங்கும்படி தைக்கப் பட்டிருக்கிறது. மூன்றும் சொல்லொண்ணா அளவில் பெருத்துக்காணாப்படுகிறது. மன்னன் ஆர்வத்துடன் தொடர்ந்து உள்ளாடையையும் அகற்ற ஆச்சரியத்துடன் கண்கள் விரித்தான். மூன்று பைகள் இதுவரை அவன் பார்த்திராத ஒரு அமைப்பு. மெல்ல அதன் காம்புகளைத்திருகினான். அவளை அப்படியே தூக்கிக்கொண்டு சென்று படுக்கையில் கிடத்தி மூன்று முலைகளையும் வாய்வைத்து சப்போ சப்பென்று சப்பி எடுத்தான் மன்னன் எச்சிலால் அவளின் கொங்கைகள் மூன்றும் மாடத்து விளக்கொளியில் பவளமாக மின்னியது.

அது மேலும் மன்னனுக்கு சூட்டைக் கிளப்பியது. மெதுவாக அவளின் பாவாடையை உருவினான். அவள் அம்மணமானாள். அங்கே மன்னனுக்கு அடுத்த ஆச்சரியம் காத்துக்கிடந்தது. அவளின் புண்டையில் முடிகளை எதிர்பார்த்தவன் ஏமாந்த்தான். மொழுக்கென்று சவரம் செய்யப்பட்ட புண்டை அவனை ஆச்சரியத்துக்குள்ளாக்கியது. “என்ன சுவர்ணா… உன் புண்டையில் முடியே இல்லை” என்று மெல்ல அவளிடம் கேட்டான். அதற்கு சுவர்ணவல்லி “மன்னர் பெருமானே… அங்கே நான் சவரம் செய்துகொண்டுள்ளேன்” என்றாள். “என்னது சவரமா? அங்கேயெல்லாமா… நல்ல யோசனை, ம்….சின்னப்பெண்ணின் புண்டைபோல சிவந்து அழகாயிருக்கிறது உன் சரக்கு…” என்று கூற, அவள் “நான் பதினெட்டு வயதுச் சின்னப் பெண்தானே மன்னா?” என்றபடி சிரித்தாள். “அனேகமாக சவரத்தொழிலாளர்களுக்கு அந்தப்புரத்தில் வேலை இனி அதிகமாயிருக்கிறது, இதனை அடுத்த அவைக்கூட்டத்தில் பேசி ஒரு முடிவெடுக்க வேண்டும்” என்றான் மன்னன்.

“முடிவெடுக்க வேண்டுமா? இல்லை முடியெடுக்க வேண்டுமா?” என்றபடி சிரிக்கிறாள் சுவர்ணவல்லி. மன்னன் கூடச்சேர்ந்து சிரித்தபடி அவளின் புண்டையைத் தொடர்ந்து நோக்குகிறான். மெல்ல அங்கே வாய் வைக்கிறான்… சுவர்ணவல்லியின் கண்கள் சொக்குகிறாள். மன்னனின் நாக்கு அவளின் புண்டையில் ஆலவட்டம் போடுகிறது அவளின் புண்டை மேட்டையே சிறிது நேரம் நக்கியவன் மெதுவாக பிளவில் இறங்குகிறான். பருப்பு கொஞ்சம் பெரிதாகத் தென்படுகிறது.

“ம்…. ஆ….ம்….ம்…..” சீரான அலைவரிசையில் சுவர்ணவல்லி முனகிக்கொண்டிருக்க மன்னன் நாக்கை மெல்ல மெல்லக் கீழிறக்கி அவளின் அந்தரங்க வாசலை அடைகிறான். அதன் இதழ்களும் அவளுக்குப் பெரிதாகக் காணப்பட்டது. மன்னனின் நீளமான் நாக்கு அவள் இதழ்களைப் பிரித்து உள்ளே நுழைகிறது. அவளோ இப்போது கொஞ்சம் அதிகமான சத்தத்துடன், “ம்… ஆ…. ஊ… ஆ….” என்று கத்திக்கொண்டிருக்கிறாள்.

நாக்கு வேலை முடிந்தது…. மன்னன் அவளைக்கிடத்தி ஓக்க முயற்ச்சி எடுக்கையிலேயே தடுத்து “இருங்கள் மன்னா உங்கள் வேலை முடிந்தால் சரியா? என் வேலையை யார் செய்வார்களாம்?” என்றாள். மன்னன் ஆச்சரியமாய் “என்ன வேலை?” என்றான். “நீங்கள் படுங்கள்” என்றபடி மன்னனின் வீங்கியிருந்த சுன்னியை எடுத்து கொஞ்சம் கையால் ஆட்டிவிட்டு தன் அழகான சிவந்த வாய்க்குள் வைத்தாள். மன்னன் “என்ன இது…. இந்தமாதிரியெல்லாம் கூட செய்யமுடியுமா? என் அந்தப்புறப் பெண்கள் இப்படியெல்லாம் செய்ததே இல்லை… ஆ… அருமை…. பி…ரமாதம்…” குரல் கொஞ்சம் குழறியது.

சுவர்ணவல்லி மன்னன் சுன்னியை வாயிலிருந்து எடுத்து “ஆமாம் எப்படிப் பழகுவார்களாம்… நேராக படுக்கவைத்ததும் வீங்கிய சுன்னியை அவர்களின் புண்டையில் வைத்தால் சுகத்தில் அவர்கள் உங்களுக்கு இப்படியெல்லாம் சேவை செய்யத்தோணுமா?… நீங்கள்தான் அவர்களிடம் வேலைவாங்க வேண்டும்” என்று சொல்லிவிட்டு வேகமாக மீண்டும் வாய்க்குள் நுழைத்து சூப்ப ஆரம்பித்தாள். மன்னன் முனகினான் “ஆ…. அரு…மை… ம்…. இன்னு…ம்…ஆ…..”. அவளோ அதைப்பற்றியெல்லாம் கவலைப்பட்டவளாகத்தெரியவில்லை…

வேகமாக ஊம்பினாள். ஊம்பியே மன்னன் உச்சத்தை அடையும் நேரத்தைக்கணித்து உடனே வாயிலிருந்து எடுத்து வேகமாக ஆட்டினாள். மன்னன் “அய்யோ விந்து வருகிறது….” என்று கூவினான். அவள் ஆட்டி விந்து முழுவதையும் அவளின் மூன்று கொங்கைகளின் மேலும் ஊற்றினாள். வெள்ளமாகக் கொட்டியது. பின் அடங்கியது. மன்னன் மெல்ல எழுந்தான். அவளை நேக்கினான். மூன்று முலைகளும் விந்தால் நனைந்து வெள்ளக்காடாய்க் கிடந்தது. அவள் அப்படியே ஒரு காமப்பார்வை வீசினாள். மன்னன் மீண்டும் தொப்பென விழுந்தான்.

காட்சி: 4
இடம்: ஆனந்த பாண்டியனின் அரசவை

“என்ன….? இன்னும் நீங்கள் ஓக்கவே இல்லையா?…. என்ன மன்னா சொல்கிறீர்…?” அடங்காமுடி தன்னையும் மறந்து சபை அதிரக் கேட்டார். அனைவரும் சலசல என எதையோ பேச ஆரம்பித்தனர். அமைச்சர் அடங்காமுடியின் முகத்தில் ஏமாற்றம் தெரிந்தது. மன்னன் அதை கவனிக்கத்தவறினானில்லை. “அமைதி! அமைதி! அமைச்சரே… அவசரப்படாதீர் கொஞ்சம் அமருங்கள்! அவள் ஒரு முடிவோடுதான் இருக்கிறாள் அவளை ஓக்க ஒருநாள் போதாது. இதை, எல்லாமறிந்த நீங்கள் முதலில் உணரவேண்டும்” மன்னன் அடங்காமுடியை சாந்தப்படுத்தினார்.

பிறகு தொடர்ந்தார். “அனைவருக்கும் நேற்றிரவு என்ன நடந்தது என்பதைச் சொன்னால்தான் என்னை இந்த மேன்மை பொருந்திய அவை நம்பும் என நினைக்கிறேன்… பரவாயில்லை சொல்கிறேன்…” மன்னனின் பேச்சைக்கேட்ட அனைவரும் அமைதியாகவும் ஆர்வமாகவும் நோக்கினார்கள். மன்னன் மீண்டும் தொடர்ந்தார், “முதலில் ஒரு இருபது நிமிடங்கள் வாய்முத்தமிட்டாள்….” என்று மன்னன் சொன்னதும். “ஆ…. என்ன இருபது நிமிடமா?…. என்ன ஆச்சரியம்… முத்தத்துக்கே இருபது நிமிடமா?… ” என்று எழுந்து நின்று ஆச்சரியப்பட்டார் ஒரு அமைச்சர். அடங்காமுடி முகத்தில் ஒரு பொறாமை வெறியே அரங்கேறிக்கொண்டிருந்தது. ஆனால் அதை அவர் வெளிக்காட்டிக் கொண்டவராயில்லை. “அட இருமைய்யா… மன்னன் பேசும்போது குறுக்கே பேசாதீர்…” என்றார் இன்னோர் அமைச்சர். “பிறகு அவளின் மேலாடை, உள்ளாடைகளை அவிழ்த்தேன். மூன்று கொங்கைகள் பார்க்க மிகவும் கட்டுக்கோப்பாக வைத்திருக்கிறாள் அந்தச் சுவர்ணவல்லி…. பிறகு படுக்கைக்கு எடுத்துச் சென்று அவளைக் கிடத்தி கொஞ்சம் சப்பி எடுத்தேன் ஒரு பதினைந்து நிமிடம் ஆகிவிட்டது… ” என்றார். அதே ஆச்சரியப் பைத்தியம் எழுந்து… “மன்னா என்ன பதினைந்து நிமிடமா…?” என்றார். அதற்கு அரசன் பொறுமையாக “ஒரு முலைக்கு ஐந்து நிமிடம் என்றால் கூட பதினைந்து நிமிடம் ஆயிற்றல்லவா?… பிறகு பாவாடையை உருவினேன் அங்கே எனக்கு மேலும் ஒரு ஆச்சரியம் அவளின் மதனமேட்டில் முடியே இல்லை பளபளவென சவரம் செய்யப்பட்டிருந்தது” மன்னன் சொல்லவே அனைவரும் ஒருசேர ஆச்சரியமாய் “ஆ…! என்ன…?” என்றனர். சபையே அதிர்ந்தது. ஒருவர் மட்டும் “என்ன இது அசிங்கம் அங்கெல்லாமா சவரம் செய்வார்கள்….” என்று விளிக்க, மன்னன் சொன்னார் “அதைப்பற்றி நீர் என்ன கண்டீர் அது எவ்வளவு அழகாயிருந்தது தெரியுமா….”. ஒரு தைரியமான அமைச்சர் எழுந்து “சரியாகப் போயிற்று….! மன்னன் அந்தப் பால்வடியும் புண்டையை விடியவிடியப் பார்த்துக் கொண்டிருந்துவிட்டு காலையில் எழுந்து வந்துவிட்டார் போலும்… பிறகு ஏது அவருக்கு ஓக்க நேரம்” என்றார். சபையே கொல்லெனச்சிரிக்கிறது. அரசன் பொறுமை இழக்கிறார். “அமைச்சரே… நீர் எமது பொறுமையைச் சோதிக்கிறீர்…” என்ற அரசரின் கோபத்தைக் கையமர்த்தி ஒருவர் “மன்னியுங்கள் அரசே அவரை நீங்கள் தான் அரசபையில் இறுக்கம் நிலவினால் விகடம் சொல்ல அமர்த்தியிருக்கிறீர்… அவரும் தங்கள் சிரமமறியாமல் எசகுபிசகாகப் பேசிவிட்டார்” என்றதும் மன்னன் சாந்தமாகத் தொடர்கிறார் “பிறகு நாக்குப் போட்டேன் முடியே இல்லாததால் புதிய அனுபவமாக இருக்கவே சிறிது நேரம் நக்கினேன் மதனநீர் அவளுக்கு அதிகமாகவே சுரந்தது… அவளின் புண்டையின் பருப்பு மற்றும் அதன் உள் இதழ்கள் அவ்வளவு பெரியவை தெரியுமா….? அதில் ஒரு இருபது நிமிடம் போனது, பின்னர்தான் ஒரு அதிசயம் நிகழ்த்தினாள் அவள்… என் பூளை கையிலெடுத்து வாயில் வைத்து சப்ப ஆரம்பித்துவிட்டாள்… ஆஹா என்ன சுகம் காமலோக தேவதையவள்… என்ன ஒரு இன்பம்…. என்ன ஒரு இன்பம்….” என்று மன்னன் சொல்லிக்கொண்டிருக்கும்போதே அமைச்சர் அமுக்கினத்தேவன் எழுந்து “என்ன அவள் தங்களுடைய சுன்னியை சூப்பினாளா?… எப்படி மன்னா இப்படியெல்லாம் செய்யத்தோன்றியது அவளுக்கு…. சரி எப்படி இருந்தது அது உங்களுக்கு….?” என்று வினவினார்.

அதற்குள் அவையில் இருவர் தங்களுக்குள் பேசிக்கொண்டனர் “மன்னர் சுன்னிதான் சரியாகத்தேய்த்துக் குளிக்காமல் துர்நாற்றம் வீசுமே…. எப்படித்தான் தாங்கினாளோ பாவம் அந்த அழகு தேவதை” என ஒருவர் மெதுவாய்ச் சொல்ல அடுத்தவர் “மன்னன் சுன்னி நாற்றமடிக்கும் என எப்படியைய்யா உமக்குத்தெரியும்…” என சிக்கலான கேள்வியைக் கேட்க, அதற்கு அவர் திருதிருவென விழிக்கிறார்.

மன்னர் தொடர்ந்து சொன்னார், “எப்படியிருந்ததா…..? சொர்க்கத்தையே காட்டிவிட்டாள் அமைச்சரே சொர்க்கத்தையே காட்டிவிட்டாள் அந்த சுவர்ணவல்லி… பிறகு ஒரு இருபது நிமிடங்கள் வாயாலேயே ஓத்தாள்… அதை அவள் ‘ஊம்புவது’ என்று கூறினாள்” என்றவுடன் அனைவரும் ஆச்சரியமாக, “‘ஊம்புவது’ நல்ல பெயர்தான்” எனச்சொல்ல அரசன் தொடர்ந்தார், “பிறகு விந்து கக்கும் நேரத்தைத் துல்லியமாகக் கணித்து வெளியே எடுத்து வேகமாக ஆட்டி அவளின் மூன்று முலைகள் மேலும் ஊற்றவைத்தாள்… வாழ்க்கையில் அவ்வளவு விந்து எனக்கு வந்ததே இல்லை….இப்போது சொல்லுங்கள் அவளை ஏன் ஓக்கமுடியவில்லை என்று புரிகிறதா…?” என்றார். அனைவரும் அருமை என கைதட்டினர்.

அடங்காமுடி “எப்போதுதான் சுவர்ணவல்லியை வேலைமுடித்து அனுப்புவீர்கள்….” என்று கோபமாய்க்கேட்க, அமைச்சர் அமுக்கினத்தேவன் எழுந்து “உமக்கு அடங்காமுடி என்று பெயரிட்டது மிகப்பொருத்தம்தான்..!” எனச்சொல்ல சபையே கொல்லெனச் சிரித்தது….

காட்சி: 5
இடம்: ஆனந்தபாண்டியனின் அந்தப்புறப் படுக்கையறை எண்: 7

“ஏன் மன்னா படுக்கையறையை மாற்றிவிட்டீர்…? என்று மன்னனின் மார்பு முடிகளை வருடியபடி அவன் மடியில் சாய்ந்து சுவர்ணவல்லி கேட்டாள். மன்னன் அதற்கு “23ம் எண் படுக்கையறை கொஞ்சம் அகலம் என நினைத்தேன் அதனால்தான் நேற்று அரங்கேற்றம் வைத்தேன். ஆனால் நம் அந்தப்புறப்படுக்கையறைகளிலேயே இதில்தான் விளக்குகள் அதிகம் பொருத்தப்பட்டுள்ள சிறப்புப் படுக்கையறை…, சரி ஆரம்பிப்போமா…” என எழுந்து ஆடைகளை அவிழ்க்க ஆரம்பித்தான்.

தொடரும்… அவளே எழுந்து மன்னன் உடைகளை அவிழ்க்க உதவினாள். அவளும் மன்னனும் நிர்வாணமானதும் அங்கே இரண்டாம் நாள் கூத்து அரங்கேறியது. மன்னனைப் படுக்கவைத்து அவள் மேலேறிக்கொண்டாள். மன்னன் சுதாரிப்பதற்குள் அவன் நெற்றி கன்னம் உதடு மார்பு என முத்தமிட்டாள். மன்னன் முத்தமழையில் நனையும்போதே அவரது தண்டு புடைத்து நீண்டது. அதைக்கையில் உருவிவிட்டாள் அதன் தோலையும் மீறி சிவந்த மொட்டு வெளியே வந்தது. சுவர்ணவல்லி அதன் தோலைப் பின்னுக்குத்தள்ளி அதன் முனையை முத்தமிட்டாள். பின் அசாத்தியமாக தன் நனைந்த புண்டை வாசலில் வைத்து ஒருமுறை அழுத்தினாள். பிறகு ஒருமூன்றடிப்பாடலைப் பாடினாள்.

பல்லரசுச் சுன்னி பொருத்தி அகண்டதென் னுறுப்பு
வல்லரசு சுன்னிநுழை காலமிதில் திகண்டவென் னுறுப்பு
சொல்லுதுகாண் கன்னியெனவாமே.

சுவர்ணவல்லியின் பாடல் மன்னனுக்குப் புரியவில்லை. அதற்கு மன்னன் விளக்கம் கேட்க “மன்னர் மன்னா இதுவரை பல மன்னர்களின் சுன்னியை அடைகாத்திருக்கிறது என் புண்டை, ஆனால் உங்கள் சுன்னி செல்லும்போது நான் இன்னும் கன்னியோ எனத்தோன்றுமளவு இருக்கமாக இருக்கிறது.” என்றாள் சுவர்ணவல்லி. மன்னன் “ஆஹா என்ன உந்தன் புலமை…. ” என்றபடி சுவர்ணவல்லியிடம் ஓள்வாங்கிக் கொண்டிருந்தார். சுவர்ணவல்லி வேகத்தைக் கூட்டினாள். கூடவே “ஆ…. ஆ….ஆ….ம்ம்ம்….. ஆ….” என சீராகக் கத்தி அடிக்கடி உதடுகளை ஓரமாக காமரசம் பொங்கக் கடித்தாள். மன்னன் அவளின் ஓளுக்கு தாங்காமல் முனக ஆரம்பித்தார். சிறிது நேரம் கழித்து அவள் ஓய்ந்து படுத்தபடி “மன்னரே… இப்போது நீங்கள் என்மேல் வந்து ஏறுங்கள் ஏறி என் புண்டையைக் கிழித்தெரியுங்கள்” என்று புலம்பினாள்.

மன்னன் இதற்காகவே காத்துக்கிடந்தவனாய் அவள் பூப்போன்ற வாழைத்தண்டு கால்களை விரித்து தன் ஈரச்சுன்னியை சுவர்ணவல்லியின் புண்டையில் வைத்து இடித்தார். சிறிது தடுமாறிய அது “பொளுக்” கென்று அவள் புண்டைச்சுவர்களைப் பிரித்துக்கொண்டு உள்ளிறங்கியது. இன்பவலியால் துடித்தாள் சுவர்ணவல்லி. ஆனந்த பாண்டியனோ அவனுக்கே உரிய பாவத்தில் தாளத்தில் தூக்கித் தூக்கி அடித்தான்.

அவள் இன்ப முனகல் வெளியேயிருந்த அந்தப்புறப் பெண்டிருக்கெல்லாம் நாராசமாய்க் கேட்டது. “வந்து இரண்டு நாளில் மன்னனின் ஆஸ்தானப் புண்டையாகிவிட்டாள் அந்த பரவேசி, நாமெல்லாம் இனி வழியில் போய் நின்றுகொண்டு வருவோர் போவோரையெல்லாம் ஓக்கவேண்டிய நிலை வரும் பாரேன்….!” என்றாள் மயிரழகி. அதற்கு சூத்தரசி “ஏன் மயிரழகி?… அமைச்சர்கள் இல்லையா…?” என்றாள். “அடிப்போடி… அந்தக் கிழட்டுச் சுன்னிகள் கிழித்தா நம் நமைச்சல் அடங்கப்போகிறது… எல்லாமே போச்சு!…போய்த்தூங்கு இங்கு நின்றுகொண்டு அந்த படாபடோபக் கூதி ஓள்படும் சப்தத்தைக் கேட்டால் எரிச்சல்தான் வருகிறது….” என்று கூறி வெறுப்புடன் உறங்கப் போனாள்.

மன்னன் சுவர்ணவல்லியைப் போட்டு ஓத்துத்தள்ளிக்கொண்டிருந்தார். “ம்ம்….ஆ…ஆ…ஊ…. ஆ….ம்ம்….ஆ…ம்ம்….ஆ…ஆ…ஊ…. ஆ….ஆ…ஊ…. ஆ….” கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் வேகமெடுதபடி அவளின் மூன்று முலைகளிலும் வாயால் நக்கியும் சப்பியும் இடித்தார் அரசர். சிறிது நேரத்தில் தன் விந்துசேகரத்தை சூடாக அவள் புண்டைக்குள் பீச்சியடித்தார் மன்னன். அளவில்லாமல் அது பொங்கி படுக்கையெல்லாம் வெள்ளமாக பரவியது.

இருவரும் கட்டிக்கொண்டு உறங்கிப்போனார்கள். விடிந்தது… மன்னரை எழுப்பினாள் சுவர்ணவல்லி, “மன்னா எழுந்திருங்கள் உடைகளை அணிந்துகொள்ளுங்கள்”. என்றாள். மன்னர் எழுந்து “சுவர்ணா நேற்று நடந்ததுபோல் ஒருநாளும் இருந்ததில்லை… எனக்கு சொர்க்கத்தைக் காட்டிய சுவர்ணவல்லிக்கு அளவில்லாத பரிசை வழங்கவுள்ளேன். அதற்குமுன் ஒரு நான்கைந்து முக்கிய அமைச்சர்கள் உன்னைப் போடவேண்டுமென்று ஆவலுடன் இருக்கிறார்கள்…. நீ இன்று ஓய்வெடுத்துக் கொண்டு நாளை அவர்களுக்கு காலை விரிக்கிறாயா?… இல்லை உனக்கு இரண்டுநாள் ஓய்வு வேண்டுமா….?” என்றார் ஆனந்தபாண்டியன்.

“மன்னிக்க வேண்டும் வேந்தே…. நேற்றே நான் ஒருமுடிவெடுத்துவிட்டேன். தங்கள் சுன்னியிறங்கிய இந்தப்புண்டை வேறு யாருக்கும் விரியாது… நானும் பல நாடுகள் சென்று பல அரசர்களுக்கு ஓழ்விருந்து படைத்திருக்கிறேன்…. ஆனால்…” சுவர்ணவல்லி சொல்லிக் கொண்டிருக்கும்போதே அரசர் தலையில் இடிவிழுந்தது போலிருந்தது…. “சுவர்ணா….! என்ன சொல்கிறாய்….?” என்றார் உரக்க. “இன்னுமா புரியவில்லை… நான் உங்களைக் காதலிக்கிறேன்…. என்று சொல்கிறேன்” என்றாள் சுவர்ணவல்லி.

மன்னன் அப்படியே ஆடிப்போய் அமர்ந்தார். “ஆவலுடன் காத்திருக்கும் அமைச்சர் பெருமக்களுக்கு நான் என்ன பதில் சொல்வேன்… அய்யோ…. அந்த அமைச்சர் அடங்காமுடிவேறு சாமியாடிவிடுவானே….” என்று புலம்ப ஆரம்பித்தார். மன்னனை நடுக்கம் பற்றிக் கொண்டது. சிறிது நேரம் கழித்துப் பின் தொடர்ந்தார் “சுவர்ணவல்லி!…. இது நடக்கும் காரியமல்ல…. நான் அந்தப்புறமெல்லாம் என்னையே நம்பியிருக்கின்ற பல புண்டைகளுக்கு தண்ணீர் ஊற்றும் கடமையைச் சுமக்கிறேன். அதுமட்டுமல்ல… உன்னை இங்கு தருவித்த அடங்காமுடியை எப்படி சமாளிப்பது…? என்று கையைப் பிசைந்தபடி செய்வதறியாமல் நின்றார்.

தொடரும்…. “அவர்களை முடிந்தவரை சமாதானம் செய்யுங்கள். இல்லையெனில் விட்டுவிடுங்கள்… அவர்களிடம் நான் பேசிக்கொள்கிறேன். மேலும் நீங்கள் வாரமிருமுறை என் புண்டையைக் குடைந்தால் போதும் மீதிநாட்களில் உங்கள் அந்தப்புற மங்கைகளைக் கவனியுங்கள் ஆனால் ஒரு விண்ணப்பம், அவர்களை நீங்கள் ஓக்கும்போது நானும் உடனிருக்கட்டுமா…?” எனக் கேட்டாள் சுவர்ணவல்லி. அரசன் ஆடிப்போனான். “என்ன இருவர் உடலுறவு கொள்ளும் போது மூன்றாமவர் உடனிருப்பதா….?” என்றார் மன்னர் ஆச்சரியத்துடன். “ஆம் அரசே அதைத்தான் மூவராட்டம் என்பார்கள். நான்கைந்துபேர் கூடிக்கூட உறவு கொள்ளலாம் அதை குழுவாட்டம் என்பார்கள்”.

மன்னனுக்கு கேட்கவே அதிசயமாக இருந்தது. “குழுவாட்டத்தில் ஒரே அறைக்குள் பலரின் முனகல் சத்தம் கேட்குமே…. ஆஹா என்னமாய் இன்பம் இருக்கும் தெரியுமா….?” என்றாள். “ஏன் சுவர்ணா….? நீ குழுவாட்டத்தில் கலந்திருக்கிறாயா….?” என்றார் மன்னர் ஆச்சரியம் குறையாமல். அதற்கு சுவர்ணவல்லி “மன்னரே…. மரகதநாட்டு மன்னன் இருக்கிறாரே அவர் ஒருமுறை என்னை விருந்துக்கு அழைத்திருந்தார். அப்போது அவர், அவரின் இராஜகுரு, அவரின் பட்டத்தரசி, ஒரு திடகாத்திரமான பணியாள் மாறன், நான் மற்றும் வடநாட்டிலிருந்து தருவித்த ஒரு பெண்மணி…. அனைவரும் ஒருசேர நிர்வாணமாய் இணைந்தோம் அதிலும் அந்த வடநாட்டு பெண்மணி அங்கிருந்த அத்துணை ஆண்களையும் சமாளித்தாளே பார்க்கலாம்…

மூன்று சுன்னிகளையும் மாறிமாறி சூப்பித்தள்ளினாள் போங்கள்…. ஆனால்….” என்று இழுத்தாள்… மன்னர் தொடர்ந்து “ஆனால்… என்ன?” என்று கேட்க….!, சுவர்ணவல்லி “உங்களை நேற்றிரவு ஓத்தபின் இன்னும் உங்கள் சுன்னி என் புண்டைக்குள் போய்வருவது போன்ற ஒரு உணர்வு… உலகத்தில் சிறந்த சுன்னி உங்களுடையதுதான் என்பதில் ஐயமேதுமில்லை” இரசனை குன்றாமல் சொன்னாள் அவள் பேச்சில் ஒரு ஆழ்ந்த காதலிருந்தது.

மன்னர் குறுக்கிட்டு “போதும்…. நம் நாட்டில் அது சிரமம்… சபை கூடும் நேரமாகிறது…. நான் செல்லவேண்டும்… மாலை மீண்டும் சந்திப்போம்… அமைச்சர்களுக்கு நான் என்ன பதிலளிக்கப் போகிறேன் என்று தெரியவில்லை என்று புலம்பிய படி அவ்விடத்தைவிட்டுச் சென்றார்.

காட்சி: 6
இடம்: ஆனந்தபாண்டியனின் அரசவை.

“மன்னரே ஏன் சோகம் கலந்த முகத்துடன் காணப்படுகிறீர்கள்?… நேற்றும் ஓக்கவில்லையா?” என்றார் அமைச்சர் அரிப்பெடுத்தோன். மன்னரின் மௌனம் தொடர்ந்தது…. அமுக்கினத்தேவன் எழுந்து, “என்ன மன்னா… நீங்கள் ஓக்கவில்லையென்றாலும் பரவாயில்லை… நீங்கள் கவலையுடன் இருப்பதைப் பார்த்து நாங்கள் மனம் வருந்துகிறோம்…. ” என்று சமாதானப் படுத்தினார். மன்னருக்கு அமுக்கினத்தேவரிடம் உள்ள இளகிய மனம் அந்த அவசரக்கூதி அடங்காமுடியிடம் இல்லையெனப் புரிந்தது. என்னதான் அவர் ஏற்பாடு பண்ணினாலும் மன்னன் ஓக்கும்வரை கூட பொறுமையில்லாத அந்த அடங்காமுடியைப் பார்த்தார்.

அடங்காமுடியின் கோபம் மனதில் இருந்தாலும் முகத்தில் அதை மறைத்தார். “மன்னா… இன்றாவது முடித்தீர்களா இல்லை நாளையும் அது தொடருமா…? ” ஒரு கிண்டலான கேள்வி வந்தது அடங்காமுடியிடமிருந்து. மன்னர் மெதுவாய் “அடங்காமுடியாரே…. கொஞ்சம் மனதை திடப்படுத்திக் கொள்ளுங்கள்… அவள் என்னைக் காதலிக்கிறாளாம்! என் சுன்னிக்குப் பின் வேறு எந்தச் சுன்னியையும் ஓக்க மனமில்லையாம். இது அவளாக எடுத்த முடிவுதானாம்….” என்றார்.

அடங்காமுடி கோபம் தெறிக்க எழுந்து “மன்னா…. என்ன சொல்கிறீர்…. ஆவலுடன் காக்கவைத்து ஏற்பாடு செய்தவன் சுன்னிக்கே சுடுதண்ணீர் ஊற்றுகிறீரா….?” என்றார். சபையே அதிர்ந்தது அவர் பேச்சில். பிறகு ஒரு நீண்ட மௌனம் அங்கு நிலவியது.

அமைச்சர் அமுக்கினத்தேவர் அங்கே நிலவிய மௌனத்தை உடைத்தார், “சரி நடந்தது நடந்தே விட்டது… மறப்போம்… இதுவும் ஒரு நல்லதுக்கே என நினைப்போம்… புதிய மன்னரின் காதலியை அமைச்சர் அடங்காமுடி மற்றும் ஆசையுடன் காத்திருந்த அனைவரும் மறக்கத்தான் வேண்டும்.” என்று பிரச்சனைக்கு ஒரு தீர்வைக் கூற, அனைவரும் ஆம் என்றனர்.

ஆனால் அடங்காமுடி மட்டும் பொருமிக்கொண்டே இருந்தார்…. அவர் கண்கள் சிவந்து காணப்பட்டது. தோள்கள் துடித்துக் கொண்டிருந்தன….

தொடரும்…. காட்சி: 7
இடம்: அரசவை உப்பரிகை.

“மன்னா சொல்கிறேன் என்று தவறாக நினைக்கக் கூடாது! உண்மையாகவே அந்தச் சுவர்ணவல்லி உங்களைக்
காதலிப்பதாகக் கூறினாரா…? இல்லை அவளின் ஓழில் மயங்கி நீங்கள் அவளை நிரந்தரமாக வைத்துக் கொள்ளத் திட்டமா?…” அமுக்கினத்தேவர் மன்னனின் மெதுவான சிந்தனை கலந்த நடைக்கு ஈடாக மெதுவாக நடந்தபடி வினவினார். நடந்துகொண்டிருந்த மன்னன் நின்றுகொண்டார்.

“என்ன வார்த்தை சொன்னீர்கள் அமுக்கினத்தேவரே…! இந்த ஆனந்த பாண்டியன் எந்த அதிசயக்கூதிக்கும் மயங்கியதாகச் சரித்திரம் இல்லை. அவளாகத்தான் இந்த முடிவில் இருக்கிறாளாம்” மன்னன் வார்த்தைகளில் கொஞ்சம் கடுப்பு தெரியவே அமுக்கினத்தேவர் இடைமறித்து, “மன்னிக்கவேண்டும் உங்களிடம் உண்மையைத் தெரிந்து கொள்ளவே கேட்டேன். அமைச்சர் அடங்காமுடியைப் பொருத்தவரை அரசுக்குத் துரோகம் இழைக்க மாட்டார்! ஆனால்….” மன்னன்
இடைமறித்தார், “என்ன ஆனால்…., அடங்காமுடி கோபத்தால் தவறான நடவடிக்கைகளில் இறங்குவார் என நினைக்கிறீரா…”. “இல்லை மன்னா… எதற்கும் அந்தச் சுவர்ணவல்லி மீதும் ஒரு சந்தேகப் பார்வை வைத்திருங்கள்” அமுக்கினத்தேவர் சொன்னதும் அரசருக்குக் கொஞ்சம் பொறிதட்டியது. ஆனால் அமுக்கினத்தேவர்
வார்த்தைகளில் முற்றிலும் உண்மை இருந்தது அவருக்குத் தெரிய வாய்ப்பில்லை.

காட்சி 8:
இடம்: அந்தப்புறக் படுக்கையறை எண் 7

மன்னர் கொஞ்சம் கவலையுடன் இருந்ததால் அவரது சுன்னி அன்று எழவேயில்லை. சுவர்ணவல்லி என்னன்வோ செய்து பார்த்தாள். வாயால் ஊம்பினாள், நாக்கால் சுழற்றிச் சுழற்றி நக்கினாள், கொட்டைகளைக் கவ்வி சூப்பித்தள்ளினாள். பாவாடையைத்தூக்கிக் காட்டி போடச் சொன்னாள். ம்ம்ம்…உம். அரசன் சோகம் மட்டும்
குறையவே இல்லை. சுவர்ணவல்லி இதோவருகிறேன் என்று சொல்லிக் கூடத்திற்குச் சென்றாள். சிறிது நேரம் அவள் அங்கு இல்லை. இன்னும் சிறிது நேரத்தில் நாம் நம் ஆனந்த பாண்டியனை இழக்கப் போகிறோம் என்றால் நீங்கள் நம்பவா போகிறீர்கள்….

ம்ம்ம்… எல்லாம் காலத்தின் கட்டாயம்.

தொடரும்…. சிறிது நேரத்திற்குப் பிறகு உள்ளே நுழைந்த சுவர்ணவல்லி மெதுவாக உள்ளே நுழைந்தாள். மன்னன் கொஞ்சம் பழைய நிலைக்குத்திரும்பிக் கொண்டிருந்தான். சுவர்ணவல்லியைப் பார்த்ததும் “சுவர்ணா…! நான் ஒன்று கேட்டால் தப்பாக நினைக்க மாட்டாயே…!” என்றார். அவர் பேச்சில் கொஞ்சம் பெருமூச்சு வாங்கியது. “கேளுங்கள் மன்னா…
என்னையே உங்களுக்குத் தந்த பிறகு வேறென்ன…?” என்றாள். மன்னன் தொடந்தார், “என்னை உண்மையிலேயே விரும்புகிறாயா…? “. “உண்மையாகத்தான் விரும்புகிறேன்….அதற்கென்ன…?”, என்றபடி மன்னனின் வேட்டியை உருவினாள்.

மெதுவாக கோமணத்தை விலக்கி அவரது முரட்டுச்சுன்னியை எடுத்தாள். அவள் கைபட்டதுமே மெதுவாக உயிர்பெற்றது அது. வாயில் வைத்தாள் நான்கைந்து நிமிடங்கள் அதை மெதுவாக ஊம்பியிருப்பாள். பிறகு வேகமெடுத்தாள். அரசர் கால்களை விரித்து மெத்தைமேல் அமர்ந்துகொள்ள இரண்டு கால்களுக்கு நடுவே
தரையில் அமர்ந்தபடி தன் வாய்வேலையில் இருந்தாள் சுவர்ணவல்லி. அரசருக்கு வருவதுபோல் இருந்தது..

மெதுவாக எழுந்து தன் புண்டையை துடைத்து உள்ளே விட்டாள். மேலே ஏறி வேகமாக குதிரை ஓட்டினாள். மன்னன் விந்து அவள் அடிவயிற்றிக்குள் ஒரு ஊற்றுபோல பீச்சியடிக்க, “ஆ… ஆ….” என்று முனகியபடி அதை வாங்கிக் கொண்டாள். பிறகு கீழே இறங்கினாள். மன்னர்மன்னரே என்னை சந்தேகப்பட ஆரம்பித்துவிட்டீர்கள் அல்லவா…? இனி நீங்கள் உயிருடன் இருப்பது எனக்கு நல்லதல்ல என்றபடி தன் அவிழ்ந்து கிடந்த உடையிலிருந்து ஒரு வாளை எடுத்தாள். மன்னன் இதைச் சற்றும் எதிர்பார்க்கவில்லை. “சதக்” மன்னனின் ஆண்குறி சுவற்றில் பட்டு பின் ஓரமாக விழுந்தது. மன்னன் ஒரே கத்தலாக “அம்மா…… என்றதுதான் மாத்திரம்
அறைக்கதவு வேகமாகத்தட்டப்பட்டது.

சுவர்ணவல்லி வேகமாக மன்னன் வயிற்றில் வாளை இறக்கினாள் ஒரு குலுக்கு குலுக்கி வெளியே எடுத்தாள். வாளின் வளைவான உடலில் மன்னன் குடல் மாட்டிக்கொண்டு வந்தது. பின் அதை அறையில் உதறினாள், பின்புறவாசலைத்திறந்து வைத்துவிட்டு தன் கையிலும் கீறிக்கொண்டாள். “மன்னா என்று கத்தியபடி கீழே விழுந்தாள். அதற்குள் பின் வாசலைச் சுற்றி வீரர்கள் ஓடிவந்தனர்.

மன்னனையும் சுவர்ணவல்லியின் நிலையையும் கண்டதும் வந்த ஆறுபேரும் மன்னனிடம் சென்று அவரைத்தூக்கினர். காமபுரியாக தன் நாட்டையே மாற்றியவர் சகாப்தம் முடிவடைந்திருந்தது. மருத்துவர் வரவழைக்கப்பட்டு மன்னன் இறந்தார் என்பது உறுதி செய்யப்பட்டது. சுவர்ணவல்லிக்கு சிகிச்சை அளிக்கப்பட்டது.

காட்சி: 9
இடம் அரண்மனை முன்களம்.

மன்னன் இழப்பால் அரண்மனையே ஸ்தம்பித்து நின்றது. அடங்காமுடியைக் கைது செய்தனர். அடங்காமுடி கண்களில் நீருடனும் அழுது கூக்குரலிட்டபடி சிறையில் அடைக்கப்பட்டார். அடங்காமுடிதான் பின்வாசல் வழியாக வந்து மன்னனைக் கொன்றுவிட்டு தடுத்த தன் கையையும் வெட்டிவிட்டு ஓடிவிட்டதாக அருமையான கட்டுக்கதையை நிறைவேற்றியிருந்தாள் அந்தக் மன்மத தேசத்து மங்கை!

ஆட்சி கடைசியாக மன்னன் ஆசைப்பட்டிருந்த சுவர்ணவல்லி கைக்கு மாறியது. “இனி நாட்டில் என்னென்ன நடக்கப்போகிறதோ….அநியாயம் ஆட்சிசெய்யும் நாட்டில் வாழ விருப்பமில்லையே எனக்கு” என்று புலம்பியபடி மன்னன் ஆனந்த பாண்டியனின் ஒரு உண்மை விசுவாசி நாட்டின் எல்லையை நோக்கி வேகமாக வெளியேறிக்கொண்டிந்தார். சிறிது நெருங்கி அவர் யார் என்று பார்த்தோமானால் அவர்தான் அமைச்சர் அமுக்கினத்தேவர்.

முற்றும்….
தொடரும்….